Μόλις πριν λίγα λεπτά της ώρας είχε δεχθεί να την γυρίσει στο σπίτι της. Και τώρα αυτά τα λίγα λεπτά φάνταζαν αιώνας. Έσκυψε το κεφάλι.
Στην ζωή κάθε άντρα έχει περάσει μία γυναίκα που του έχει σημαδεύει την ζωή. Συνήθως στην πραγματική ζωή ο πόνος του σημαδιού σε ακολουθεί για πάντα. Εκείνος όμως είχε ακόμα μία κατάρα να υπομένει. Το να την βλέπει και να του θυμίζει, για όλη την υπόλοιπη ζωή του, όσα είχαν συμβεί εκείνο το καλοκαίρι.
Είχαν περάσει ήδη 3 χρόνια και είχε κάνει το παν να ξεχάσει και να προχωρήσει μπροστά. Πίστευε ότι τα είχε καταφέρει. Είχε γνωρίσει μία υπέροχη κοπέλα που την αγαπούσε και τον αγαπούσε. Είχε αλλάξει την ζωή του εντελώς. Οτιδήποτε υπήρχε να την θυμίζει είχε περάσει στην λήθη, εκτός από…
Το κόψιμο, της χωρίς αντίκρισμα είναι τόσο βαθύ που ποτέ δεν περνά. Ακόμα και σήμερα υπήρχαν στιγμές που ξυπνούσε κλαίγοντας μέσα στον ύπνο του. Ακόμα και σήμερα πάλευε να κρατηθεί από κάπου μέσα του και να θυμηθεί πως είναι να εμπιστεύεσαι τους άλλους. Ακόμα και σήμερα δεν μπόρεσε να αρνηθεί να την γυρίσει σπίτι της.
Γύρισε αργά προς την μηχανή του. Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε πέρα μακριά τον κάμπο που φωτιζόταν μόνο από το φεγγάρι. Αυτό το χωριό κάπου στην Πελοπόννησο το είχε αγαπήσει από μικρός. Δεν είχε γεννηθεί εκεί, αλλά πάντα ευχόταν να μπορούσε να μείνει εκεί. Παιδί και αυτός φτωχών ανθρώπων που έφυγαν από τα χωριά τους και χρόνια μετά γυρίζανε πίσω σαν τουρίστες στο τόπο τους για λίγες, ελάχιστες μέρες για να χορτάσουν τον τόπο τους. Θεέ μου πόσο του άρεσε αυτός ο τόπος. Τα βουνά τριγύρω του και στην μέση μια ατελείωτη πεδιάδα που κατέληγε στο ομορφότερο ποτάμι του κόσμου. Και όλα αυτά να παραμένουν σαν ζωγραφιά όπως την πρώτη φορά που τα αντίκρισαν τα παιδικά του μάτια πριν αρκετά χρόνια.
- Γιατί; Αναρωτήθηκε φωναχτά. Γιατί; Ξαναείπε πιο σιγά. Γιατί κάθε τι που λατρεύουμε στην ζωή μας περιέχει πάντα κάτι π... Læs hele novellen
