Τα πήρα χαμπάρι τα παλικαράκια που μέσα απ τις κουρτίνες με παρακολουθούσαν κάθε πρωί καθώς σκούπιζα τη βεράντα μας απ τα ξερά φύλλα, ή όταν έβγαινα για να πλύνω με το λάστιχο τα παραθυρόφυλλα απ έξω.
Ήταν 2 πολύ όμορφοι & γεροδεμένοι νεαροί που απ την εμπειρία μου όπως τους έκοψα, δεν πρέπει να είχαν πάει ξανά με γυναίκα. Σχεδόν τρέχανε τα σάλια τους όταν φορώντας μια πρόχειρη μίνι φούστα & ένα αμάνικο βαμβακερό μακό, τριγυρνούσα στον κήπο για διάφορες δουλειές.
Όταν το είπα στον Γιώργο μου, ενθουσιάστηκε. ".τότε θα μπω στα ξαφνικά εγώ στο σπίτι & βλέποντας το σκηνικό, θα σ αρχίσω στις σφαλιάρες" μου είπε. "Καλά, δεν το πιστεύω που τ ακούω αυτό από σένα! Μα τι θέλεις, να φοβηθούν & να φύγουν τρέχοντας; Εσύ δεν θα φανείς καθόλου, παρά όταν θα έχει τελειώσει & ο τελευταίος τους. Μετά θα εμφανιστείς & θα περάσουμε υπέροχα μένοντας μόνοι μας γλυκέ μου." του απάντησα.
Το επόμενο πρωινό, μετά που έφυγε ο άντρας μου για το γραφείο, βγήκα στην αυλή για να σκουπίσω. Σήκωσα το βλέμμα μου & τους είδα πάλι να με παρακολουθούν απ το μπαλκόνι τους. Χαμογέλασα εμφανώς & έγνεψα με το κεφάλι μου, δείχνοντάς τους προς το εσωτερικό του σπιτιού. Στη συνέχεια μπήκα μέσα, έβγαλα ό,τι φορούσα, έμεινα με το μαύρο κιλοτάκι μου & το δαντελωτό αντίστοιχο σουτιέν μου, ενώ έριξα χυτό πάνω στους ώμους μου, ξεκούμπωτο, ένα μίνι ζακετάκι κρεβατοκάμαρας που άφηνε ακάλυπτα τελείως τα μπούτια μου.
Κάθισα στον καναπέ του σαλονιού, αφήνοντας μισάνοιχτη την εξώπορτα, περιμένοντας. Κοιτάχθηκα στον ολόσωμο καθρέπτη τοίχου απέναντι & έκανα τη σκέψη πως δύσκολα, αν όχι αδύνατο, θα ήταν ν αντισταθεί ένα αρσενικό σ αυτό που είχε μπροστά του. Το κορμί μου, παρά τις περιπέτειες που περνούσα, διατηρούταν σφιχτό & αδύνατο. Τα μακριά μαλλιά μου έπεφταν ελεύθερα στους ώμους μου, κατάμαυρα, τονίζοντας το ύψος μου.
Σ... Læs hele novellen
