Μέχρι πριν από 3 χρόνια δεν είχα αυτοκίνητο. Έκανα τα περισσότερα ταξίδια μου με λεωφορείο. Αυτό που είχα παρατηρήσει ήταν ότι τις περισσότερες φορές δίπλα μου θα καθόταν κάποιος γέρος ή κάποια ηλικιωμένη και ελάχιστες φορές ταξίδευα μόνος μου, Κάθε φορά ευχόμουν να καθίσει δίπλα μου κάποια νεαρή γυναίκα, κάποια που ίσως θα έκανε το ταξίδι μου πιο ευχάριστο, με κάποια ενδιαφέρουσα κουβέντα και με την προοπτική μιας γνωριμίας.
Κάποια φορά, ανέβηκα στο λεωφορείο για ένα ταξίδι μιάμισης ώρας.
Ήταν ένα πολύ ζεστό καλοκαιριάτικο μεσημέρι κι αυτό που ευχόμουν ήταν να μην καθίσει δίπλα μου κάποια στριμενη γριά που θα είχε την απαίτηση να έχω κλειστό το παράθυρο μ' αυτή τη ζέστη, για να μην κρυώσει (η συνηθισμένη ηλίθια απαίτηση των ηλικιωμένων για να σε κάνουν να σκάσεις από τη ζέστη όταν ταξιδεύεις με λεωφορείο)!... Κάθισα λοιπόν στη θέση μου κι άνοιξα το παράθυρο.
Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, σταμάτησε στο διάδρομο μια υπέροχη ξανθιά, γύρω στα 20-25, και μου ζήτησε να περάσει στο εσωτερικό κάθισμα δίπλα μου!... Δεν πίστευα στην τύχη μου! Σκέφτηκα ότι κάποιο λάθος θα έγινε κι ότι σε λίγο θα ερχόταν κάποιος ηλικιωμένος και θα σήκωνε τη μικρή από δίπλα μου για να καθίσει εκείνος... Ευτυχώς όμως δεν συνέβη τίποτα τέτοιο...
Το λεωφορείο ξεκίνησε κι εγώ έριχνα κλεφτές ματιές στα κάλλη της συνεπιβάτιδας μου... Το μίνι που φορούσε είχε σηκωθεί δέκα πόντους πάνω από τα γόνατα της καθώς κάθισε δίπλα μου, αφήνοντας στην κοινή θέα τα μαυρισμένα μπούτια της, πράγμα που δεν έδειχνε να τη νοιάζει καθόλου... Κάτω από το λευκό, κολλητό, αμάνικο μπλουζάκι της δεν φορούσε στηθόδεσμο και το πλούσιο στήθος της διαγράφονταν ολοστρόγγυλο και προκλητικό καθώς χοροπηδούσε με την κίνηση του λεωφορείου... ... Læs hele novellen
