Οι μικρές και οι δύο, γκομενίτσες μεγάλες.Τα καυλάκια του σχολείου.Αλλά μάλλον παρθένες.Ξέρετε τώρα μόνο λόγια και ουσία καμμία.Παρόλα αυτά δεν ήταν λίγες οι φορές που την είχα παίξει για την Κατερίνα.Είναι αυτή η καυλά που στην προκαλούν αυτά τα μικρά πουτανάκια από την αθωότητα τους.
Μια μέρα με πήραν τηλέφωνο και μου ζήτησαν να βρεθούμε για καφέ γιατί είχαν κάτι πολύ σημαντικό να μου πούν.
Κάπως έτσι ξεκινά και η ιστορία που θέλω να σας διηγηθώ.Η οποία είναι άκρως αληθινή και ουσιαστική.Ήταν 20 Δεκεμβρίου του 2002.Βρεθήκαμε λοιπόν σε μια καφετέρια.Να σου λοιπόν και οι δύο μέσα στην τρελή χαρά κουνάμενες λιγάμενες.Καφεδάκι,τσιγαράκι και έφτασε η ώρα να ρωτήσω τι είναι αυτό το πολύ σοβαρό που θέλουν να μου πούν.Και εκεί που γέλαγαν σοβαρεύουν και οι δύο και ή μια σκούνταγε την άλλη για το ποια θα μου το πεί.Η ξαδελφούλα μου πιο ντροπαλή από την Κατερίνα δεν μίλαγε με τίποτα. Ετσι λοιπόν πήρε τον λόγο η Κατερίνα:
_Λοιπόν Γιώργο θέλουμε να σου προτείνουμε κάτι....Επειδή με τη Ελένη τα πήγαμε πολύ καλά με τους βαθμούς του σχολείου και επείδη και οι φροντιστές έχουν πεί καλά λόγια στους γονείς και γενικά όλοι είναι ευχαριστημένοι θέλουμε με την Ελένη να πάμε ένα 4ήμερο στα Καλαβρύτα για να μάθουμε να κάνουμε σκί.
_Ωραία ρε κοριτσάρες μου και γιατί δεν το λέτε στους γονείς σας εσύ πρώτα και άν τα βρείτε σκούρα τότε θα επέμβω και εγώ.
_Το είπαμε ήδη ρε Γιώργο και ήδη μας απαντήσανε.
_Ωραίααα,και τι σας απαντήσανε??
_Πρώτον μας είπαν να το βγάλουμε από το μυαλό μας.Και αν υπήρχε έστω και μια περίπτωση να πάμε αυτή θα ήταν μόνο μαζί σου.Αλλά επειδή ντρέπονται να στο ζητήσουν επειδή ... Læs hele novellen
