-Ρε Κρις, της είπα, αφού επάνω είναι οι γονείς σου. Πάμε σε ένα ξενοδοχείο. Ή σπίτι μου.
-Το σπίτι σου είναι μακριά. Και τα ξενοδοχεία με την ώρα που με πας, με ξενερώνουν.
-Δεν καταλαβαίνω…
Ήταν 4 το πρωί, Αύγουστος στην Αθήνα. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξυπνήσω πλάι της. Στην πόλη του καύσωνα και των χαμένων ονείρων που έλιωναν σαν σε υψικάμινο.
Καθώς ανεβαίναμε, λίγο μετά τον τρίτο όροφο πάτησε το “stop” και το ασανσέρ σταμάτησε.
-Κάνε σιγά, μου είπε και άρχισε να γδύνεται.
-Άνοιξε τουλάχιστον τον κλιματισμό του. Θα σκάσουμε.
-Δεν έχει διαφορά. Γδύσου. Μη με κάνεις να περιμένω, γκρίνιαξε και άγγιξε το μουνάκι της.
Μου άνοιξε το πουκάμισο.
‘Ελυσα βιαστικά τη ζώνη και κατέβασα το παντελόνι μου ως τον αστράγαλο. Μου έβγαλε έξω τον πούτσο και άρχισε να τον παίζει. Είχαμε ιδρώσει ήδη.
-Το έχεις ξανακάνει σε ασανσέρ; ρώτησα αργότερα ενώ ανάσαινα ανάμεσα στα πόδια της.
-Με σένα, ποτέ.
-Μμμ… (μη μου τραβάς τα μαλλιά, ρε). Είσαι πολύ αποτελεσματική πάντως. Βολεύτηκες μια χαρά σε τόσο δα χώρο.
-Δεν θέλω πολλά για να είμαι καλά. Μόνο το καβλί σου στο μουνί μου.
Ψιθύριζε «για να μη μας ακούσουν» όπως έλεγε.
Βόγγαγε σιγανά, για τον ίδιο λόγο.
Το ασανσέρ τραμπαλιζόταν σαν βαρκάκι στο μελτέμι.
-Αν γίνει σεισμός, δεν θα το καταλάβουμε ποτέ, της είπα. Θα μας βρουν μετά αγκαλιασμένους μέσα στα χαλάσματα και η μαμά σου θα γίνει έξω φρενών που θα σε βλέπει ο κόσμος γυμνή.
-Βούλωστο.
Με κάθε κίνηση που έκανα μέσα της, τα φώτα αναβόσβηναν – μάλλον ενεργοποιούταν ο αυτόματος μηχανισμός που τα έκανε να ανάβουν όταν ανοίγεις την πόρτα και να σβήνουν όταν το ασανσέρ μένει αχρησιμοποίητο.
Έκλεισα τα μάτια.
Ο ιδρώτας κύλαγε απ’ το λαιμό μου στο στήθος της.
Έσταζε στο στόμα της και στα χείλια της που τα έγλυφε, μασώντας τα λόγια της. Λόγια ακατανόητα. Με κάβλωνε αυτό.
Η μοκέτα του δαπέδου, της ερέθιζε την πλάτη.
Το κουτί μέσα στο οποίο γαμιόμασταν ήταν η δική μας σεξουαλική κιβωτός κι ... Læs hele novellen
