Ειδικά αυτά που έχω ακούσει για τα στήθη μου με κάνουν πολλές φορές να απορώ και εγώ. Τέλος πάντων ας αφήσουμε αυτά και ας συνεχίσω. Μετά από 3 εβδομάδες ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό από τον Νίκο που ήθελε να πάμε για καφέ την επομένη το απόγευμα.
Όταν το διάβαζα με έπιασε νευρικό γέλιο και ταυτόχρονα αμηχανία, δεν ήξερα αν ήθελα να τον δω ή όχι. Σκεπτόμενη για κανένα 10λεπτο και την ώρα που άρχισα να του απαντώ ακούω την συγκάτοικο μου να μου λέει γελώντας τι έγινε παιδάκι μου και είσαι έτσι πέσανε τα καράβια σου έξω?.
Μέχρι τότε δεν τις είχα κάνει κουβέντα για το ταξίδι εκείνο, πράγμα που με έτρωγε αν θα έπρεπε να της πω ή όχι, αφού απάντησα καταφατικά στον Νίκο γυρνάω και τις λέω θες να ακούσεις τι έγινε τι έγινε στο τρένο την τελευταία φορά που ήρθα από Αθήνα? άκου λέει και βέβαια θέλω! και έτσι τις είπα τι ακριβώς είχε γίνει.... Περιττό να σας πω ότι έμεινε με ανοιχτό το στόμα και άρχισε να μου λέει ότι δεν με πιστεύει και ότι θα ήμουν πολύ τυχερή αν ανάμεσα σε τόσους άντρες βρήκα κάποιον και μάλιστα με τέτοια πούτσα.
Εκεί της εξήγησα ότι δεν τρέχει τίποτα με τον τύπο και απλά αυτό που κάναμε ήταν σαν ξεθόλωμα για μένα και τίποτα παραπάνω (που να ήξερα). Βέβαια η Καίτη συνέχισε το βιολί της και πάνω στην πλάκα γυρνάει και με ρωτάει από πίσω σε πήρε? τρελή είσαι μωρή!! Εδώ σου λέω ότι ο τύπος έχει ένα κανόνι και εσύ μου λες μαλακίες!!!! εγώ πάντως θα το δοκίμαζα!! ε καλά αν είναι έτσι θα στον τυλίξω και θα στον φέρω δωράκι!! Εκεί σκάσαμε στα γέλια και οι δύο μας και έτσι κάπως τελείωσε η συζήτηση.
Την επομένη το απόγευμα αν ήξερα τι θα γινότανε δεν θα πήγαινα καθόλου στο ραντεβού, για άλλη μια φορά όμως η περιέργεια μου με οδήγησε να πάω στο ραντεβού. Με περίμενε καθισμένος σε έναν καναπέ και έχοντας παραγγείλει, πλησίασα χωρίς να με δει
γεια σου, τι κάνεις?
ξαφνιασμένος γυρνάει με κοιτάει α... Læs hele novellen
