Πριν από 3 χρόνια περίπου είχα μιλήσει με μια κοπέλα στο net την Έλενα και μου έδωσε το τηλέφωνό της. Φαινόταν ότι ήταν πολύ γλυκούλα από την κάμερα, αλλά μέχρι εκεί. Έμενε στη Βόρειο Ελλάδα και μιλήσαμε μόνο μία με δύο φορές στο τηλέφωνο. Δεν είδα ιδιαίτερο ενθουσιασμό εκ μέρους της (επειδή ήταν αρραβωνιασμένη όπως έμαθα αργότερα.) κι έτσι δεν την ξαναπήρα.
Μετά από 1 χρόνο της έστειλα μαζί με όλους τους άλλους που είχα στο κινητό μου ευχές για το νέο έτος. Με πήρε τηλέφωνο και ρώτησε ποιος είναι. Δε με θυμόταν αλλά μου είπε ότι ήταν υπέροχο το μήνυμα που έλαβε!
Πέρασε αρκετό διάστημα και ένα βράδυ γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό «Τι κάνεις Πέτρο? καιρό έχουμε να τα πούμε» από άγνωστο νούμερο για μένα. Απάντησα φυσικά ρωτώντας ποιος είναι, και μου απάντησε «Δε με ξέρεις μη ψάχνεις.» Προσπάθησα να πάρω τηλέφωνο αλλά δεν απαντούσε.
Μετά από καμιά εβδομάδα τελικά μιλήσαμε. Μου είπε ότι τη λένε Κατερίνα και ότι το τηλέφωνο της το είχε δώσει η Έλενα και της είχε πει «αφού εγώ είμαι αρραβωνιασμένη και εσύ είσαι ελεύθερη, γιατί δε του στέλνεις ένα μήνυμα?» κι έτσι κι έκανε. «Είχαμε πιει και τα κρασάκια μας, μπροστά στο τζάκι εκείνο το βράδυ» μου είπε η Κατερίνα. Για να μη το τραβήξω μακριά, επικοινωνούσαμε τηλεφωνικά για πολύ καιρό γιατί έμενε πολύ πολύ Βόρεια. Μου έστειλε φωτογραφίες όχι με e-mail αλλά με ταχυδρομείο. Το ίδιο ζήτησε
κι από μένα. Λοιπόν όταν την είδα, το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν να βρεθούμε και να τη σκίσω! Ψηλή , αδύνατη, πάρα πολύ μελαχρινή, με υπέροχα σχιστά και σκουρόχρωμα μάτια, πόδια δίμετρα λεπτή μεσούλα και σαρκώδη χείλη. Της άρεσαν και οι φωτογραφίες που της έστειλα εγώ κι έτσι λόγω του ότι εγώ δε μπορούσα να λείψω εύκολα από τη δουλειά μου, μιλούσαμε για κανένα 7μηνο από το τηλέφωνο. Απλά πράγματα και πειράγματα. Τίποτα πιο ... Læs hele novellen
