Ήταν καλοκαιράκι πριν λίγα χρόνια στο νησί των ανέμων, αγαπημένος μου τόπος διακοπών κάθε χρόνο για τις απόλυτες κραιπάλες και ξενύχτια. Ένα βράδυ την είδα σε διπλανό τραπέζι να δίνει το σόου της πάνω στο τραπέζι. Το όνομά της Μαρία και στο πέρασμα της αναστάτωνε κάθε αρσενικό που βρισκόταν στο διάβα της. Ξανθιά, αδύνατη, με υπέροχες καμπύλες και με μάτια σκούρο πράσινο.
Η μορφή της γνώριμη και ο κολλητός, μου το επισήμανε. Την είχα φοιτήτρια το προηγούμενο εξάμηνο και μάλιστα της είχα μηδενίσει το γραπτό λόγω αντιγραφής! Με λουλούδια κατάφερα να της αποσπάσω την προσοχή και να την ξαφνιάσω που με είδε�και ειδικά στην Μύκονο. Η διάθεση χαλαρή και εγώ είχα αφήσει το αυστηρό ύφος που είχα στα αμφιθέατρα. Κάποια στιγμή η κουβέντα πήγε στις εξετάσεις και στο μάθημα που την έκοψα. Τότε σκύβει και μου ψιθυρίζει στο αυτί� «ξέρετε κ. καθηγητά� δεν φοράω τίποτα από μέσα». Ατάραχος της απαντώ «Αυτό θα ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη στη διόρθωση του γραπτού! Τι λες� πάμε; »
Με τυπικές δικαιολογίες άφησε τη συντροφιά της και φύγαμε αγκαλιά από το κέντρο. Το βραδινό αεράκι μας κτύπησε στα πρόσωπα και στο φως του φεγγαριού φάνηκε καθαρά πόσο αναψοκοκκινισμένοι ήμασταν και οι δυο. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο τη στρίμωξα σε ένα απόμερο σοκάκι.
Τα χείλη μου άρχισαν να διαγράφουν ένα μονοπάτι από τα χείλη στο σαγόνι και στο λαιμό της. Το κορμί της άρχισε να φλέγεται στο άγγιγμα μου. Ένιωσε τους παλμούς της να ανεβαίνουν, καθώς το χέρι της μετακινήθηκε πάνω από το φούσκωμα του παντελονιού. Ένιωθε το πέος μου σκληρό καθώς το άγγιζε. Με τη γλώσσα, με τα δάχτυλα, με κάθε μπορετή προεξοχή του κορμιού μου καταβρόχθιζα την Μαρία. Αυτή ακουμπισμένη με τη πλάτη στον τ... Læs hele novellen
