Ένα μικρό «απρόσεχτο» βήμα ήταν αρκετό και πριν καταλάβουνε τι έγινε το καζάνι που έβραζε έσκασε. Θα γινόταν έτσι κι αλλιώς κάποτε συνομολογήσανε.... Και από εκείνη την πρώτη μέρα είχανε βρεθεί λίγες φορές μόνοι τους, και ακόμα λιγότερες αφήνανε την καύλα και το πάθος να τους παρασύρει, σε «παράνομα» - κατά τους τύπους � μονοπάτια ηδονής. Βλέπετε έπρεπε να κρατηθούν οι ισορροπίες, γιατί το μίγμα ήταν εκρηκτικό...
Εκείνη την μέρα τηλεφωνηθήκανε 5-6 φορές για κάποια δουλειά. Ο Παύλος και η Λένα είναι συνεργάτες. Κάτι υπήρχε στα τηλεφωνήματα. Ένα κλίμα, κάτι παράξενο και άκρως κωδικοποιημένο. Ενώ τίποτα το συγκεκριμένο δεν ειπώθηκε ήταν ολοφάνερο ότι στο μυαλό και των δύο ένα πράγμα υπήρχε. Πως θα πηδηχτούνε άγρια αφήνοντας τους τύπους και τις δικλίδες ασφαλείας κατά μέρους. Αργά το απόγευμα έγινε η έκπληξη. «Έρχομαι από το γραφείο σου», είπε σταθερά. Εκείνη τα έχασε, μιας και πάντοτε ο Παύλος έψαχνε αφορμή επαγγελματική για να εμφανιστεί. «Πως έτσι;» ρώτησε χαζά και αμήχανα εκείνη. «Θα σου πω από κοντά είπε» και κλείσανε το τηλέφωνο.
Όταν χτύπησε το κουδούνι, εκείνη άνοιξε με το δήθεν άνετο, χαμογελαστό και ανίδεο ύφος της, που φορούσε πάντοτε όταν τον έβλεπε, υποκρινόμενη ότι είναι δυο απλοί γνωστοί και φίλοι, όπως άλλωστε έκανε κι εκείνος. Όταν έκλεισε η πόρτα έσκυψε να τον φιλήσει πεταχτά στο μάγουλο όπως συνήθιζε και να αρχίσει τα παιχνιδιάρικα πειράγματα. Έκανε μάλιστα με ύφος την ερώτηση, πως ήταν αυτό το ευχάριστο και μας επισκέφτηκες; Όμως ο Παύλος είχε άλλα στο μυαλό του....
Την βούτηξε με μια απότομη κίνηση από τα μαλλιά και της είπε «δεν είναι ώρα για παιχνίδια. Εδώ ήρθα για να σε πηδήξω όπως καλά κατάλαβες». Η Λένα ένιωσε το ήδη μουσκεμένο από την σκέψη ότι θα ερχότανε μουνί της, να πλημμυρίζει αμέσως. Αυτός ο άντρας έχει απίστευτη επιρροή πάνω της και ειδικά πάνω στην ... Læs hele novellen
