Η όμορφη σπιτονοικοκυρά!
Την (ας πούμε...) Μαρία την γνώρισα όταν έψαχνα να νοικιάσω σπίτι.
Κοκέτα, γύρω στα 35, (39 έμαθα μετά, αλλά σαφώς και φαινόταν πιο μικρή) μελαχρινή αλλά με ανταύγειες, πολύ καλό κορμί, σοβαρή και τυπική.
Τον άντρα της τον Γιάννη τον γνώρισα όταν υπογράψαμε τα συμβόλαια. Ο Γιάννης μεγαλύτερος στα 48, ξυλουργός ο οποίος τώρα τελευταία μπήκε και στις κουζίνες, ανοίγοντας μια έκθεση , την οποία τα πρωινά κρατάει η Μαρία, ενώ το απόγευμα στην έκθεση είναι ο Γιάννης επιστρέφοντας απ το εργαστήριό του .
Αποφασίσαμε μιας και ήταν στον δρόμο μου η έκθεση, κάθε μήνα να περνάω και να αφήνω το ενοίκιο.
Έτσι και έγινε. Ένα Σάββατο πρωί μάλιστα βρήκα τη Μαρία με μια πολύ ωραία κοπέλα γύρω στα 19. Μου τη σύστησε:
- Η κόρη μου, μου είπε. Τρελάθηκα.
Της το είπα. Σαν αδερφές ήταν το πολύ. Γέλασε.
Πάντα αυτό συμβαίνει μου λέει. Όλοι αυτό παθαίνουν. Που να δεις και το γιο μου. Σπουδάζει στην Χαλκίδα στο 2ο έτος!. Παντρεύτηκα στα 16!
Δεν το πίστευα. Πλήρωσα το ενοίκιο και έφυγα. Κάποιες φορές περνούσα απόγευμα και τα λέγαμε με τον Γιάννη. Κουρασμένος απ τη πολύ δουλειά, αφού ξυπνούσε κάθε μέρα στις 6 προσπαθούσε να τα φέρει βόλτα και είχε αποκοπεί από παρέες. Μια ζωή με τα ρούχα της δουλειάς, γεμάτα πριονίδια, ακόμη και στην έκθεση, όπου έμενε μέχρι αργά, σε αντίθεση με τη Μαρία που ήταν πάντα καλοφτιαγμένη και καλοχτενισμένη.
Κάποια στιγμή εγώ έκλεισα μια μεγάλη δουλειά στην Χαλκίδα και θα πήγαινα συχνά. Τους το είπα ένα βράδυ που ήταν και οι 2 εκεί. Τους είπα μάλιστα πως αν θέλουν μπορούν να πηγαίνω και διάφορα πράγματα στο γιο τους.
Η Μαρία, σοβαρή όπως πάντα με ευχαρίστησε και μου είπε πως δεν χρειάζεται γιατί πηγαίνει αυτή συχνά. Προθυμοποιήθηκα τότε να την ειδοποιώ για το πότε θα πηγαίνω μήπως ήθελε να έρθει μαζί μου.
Έτσι και έγινε. Πέρασα μια μέρα, της είπα πότε θα πάω αλλά ευγενικά μου είπε πως δεν θα έρθει. Θα πήγαινε την επόμενη λόγω υποχρεώσεων στην έκθεση. Της είπα πως αν θέλει μπορούμε να βρεθούμε Χαλκίδα ή και να επισ... Læs hele novellen
