Πράγματι την τελευταία Παρασκευή του περασμένου Σεπτέμβρη φύγαμε με Superfast Ferries στις 11:30 μμ για Αγκόνα. Ήταν το πρώτο ταξίδι μας με πλοίο μετά από 7 χρόνια γάμου. Πάντα στις μετακινήσεις μας στις διακοπές ή όπου αλλού χρησιμοποιούσαμε το αεροπλάνο πριν το τελευταίο διάστημα με την πάθηση, ευτυχώς παροδική, της Μάρας. Η Μάρα είναι η γυναίκα μου κι είναι 29 ετών με μακριά μαύρα μαλλιά 1.72 μέτρα και 65 κιλά.
Πρωί Σαββάτου, θα φτάναμε Αγκόνα στις 2μμ τοπική ώρα κι η Μάρα ακουμπούσε στην κουπαστή αγναντεύοντας τις Ιταλικές ακτές. Καθόμουν από πίσω της, έκανα πως διάβαζα μια ξένη εφημερίδα αλλά στην πραγματικότητα πίσω από τα γυαλιά ηλίου θαύμαζα τον όμορφο και πεταχτό κώλο της.
Φορούσε ένα μίνι φόρεμα και μπορούσα άνετα να δω το στρινγκ που διαγραφόταν από μέσα. Σίγουρα όσοι άνδρες περνούσαν πίσω της κάρφωναν τα ματιά τους για λίγο σε αυτό το ωραίο θέαμα. Η Μάρα είχε όμορφο σώμα αρκετά μεγάλο στήθος και φοβερό κώλο. Χθες στην καμπίνα της τον είχα πάρει άγρια.
Πλησίαζε πια μεσημέρι. Τρεις τοπική ώρα θα πιάναμε λιμάνι. Πέρασα το χέρι μου γύρω απ την μέση της και της πρότεινα να πάμε για λίγο στην καμπίνα. Είχα πονηρό σκοπό.
-"Καυλίτσες έχει το αγόρι μου;" είπε ειρωνικά η Μάρα "πως τολμά; Του το επέτρεψα εγώ; Να περιμένει. Εγώ θα πω πότε και που. Προς το παρόν θα πάμε για φαγητό στο εστιατόριο του πλοίου, γιατί εγώ πεινάω".
Θα πρέπει να σας πω ότι η Μάρα στο τομέα του ... Læs hele novellen
