Το τηλεφώνημα του ξάδελφου εκείνο το βροχερό πρωινό της Δευτέρας στο γραφείο της εταιρείας που εργάζομαι ήταν ότι έπρεπε για να παει καλά η εβδομάδα:Κώστα τι λές για την Παρασκευή το βράδυ να βγούμε έξω για φαγητό με τις γυναίκες μας? Έχω την κάρτα ενός πελάτη μου ο οποίος έχει ταβέρνα στα Μελίσσια.Δέχθηκα και αφού κανονίσαμε τον τόπο του ραντεβού αφού δεν μένουμε κοντά (Αμπελόκήπους εμείς Ν.Σμύρνη αυτοί)Φθάσαμε στην ταβέρνα του Μαγγίνα στα Μελίσσια.Η βραδυά πέρασε πολύ ωραία,την Ελένη είχα να την δώ τουλάχιστον 5 χρόνια.
Από τον γάμο τους και μετά ελάχιστες φορές είχαμε συναντηθεί σαν ζευγάρια,πάντα όμως την θυμόμουνα για το ωραίο της σώμα και την δυνατή κολλάρα της.Την βραδυά εκείνη είχε φροντίσει με το ντύσιμό της να αποκαλύψει μερικά μέρη του κορμιού της.Φορούσε μία φούστα με μεγάλο σκίσιμο που έφθανε σχεδόν μέχρι το κυλοτάκι της,ενω το στήθος της με δυσκολία κρατιόταν στο στενό της μπουστάκι,όταν σηκώθηκε δε να χορέψει ενα ζειμπέκικο του Σφακιανάκη φάνηκε πλέον καθαρά το άσπρο στριγκάκι της.
Λίγο πολύ όλοι ήπιαμε κάτι παραπάνω,ο ξάδελφός μου όμως θέλεις λίγο ότι παρσύρθηκε ή ότι είναι και λίγο αμάθητος στο κράσι είχε γίνει λιώμα. Περασμένες 2 τη νύχτα αποφασίσαμε να φύγουμε ο ξάδελφός μου όμως στην κατάσταση που ήταν δεν μπορούσε να οδηγήσει και η Ελένη δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, την κατάσταση δυσχέρενε περισσότερο ο βροχερός καιρός και η απεργία των ταξί.Έτσι αποφασίσαμε οι υπόλοιποι τρείς γιατι ο
Τάκης δεν μπορούσε λόγω μέθης να συνενοηθεί, να αφήσω την γυναίκα μου στο σπ... Læs hele novellen
