Τελικά δεν είχε όση κίνηση περιμέναμε να έχει και φτάσαμε σχετικά νώρις.Το καράβι έφευγε σε 5 ώρες.Μη ξέροντας τι να κάνουμε για να περάσουν τόσες ώρες ο ένας απο τους 2 φίλους μου κοιμήθηκε.Εγώ είπα στον άλλον ότι δεν νύσταζω και επειδή δεν μπορούσα να περιμένω τόσο πολύ θα πήγαινα μια βόλτα.Εκείνος μου είπε "οκ" και ότι θα ξάπλωνε στα παγκάκια μαζί με τον άλλον φίλο μου.
Καθώς έκανα βόλτα στο λιμάνι τα μάτια μου έπεσαν πάνω σε μια πολύ ωραία κοπέλα η όποια δεν μπορούσε να περάσει με τίποτα απαρατήρητη.(Σκούρα μαύρα μακρυά μαλλιά...κανονικό-γυμνασμένο σώμα γύρω στο 1,75).Καθόταν μαζί με 3 άλλες κοπέλες που λογικά θα ήταν φίλες της.Με κοίταξε και αυτή αλλα ως εκεί.Δεν έδωσα και μεγαλή σημασία στο θέμα και προχώρησα παρακάτω.
Η ώρα πέρασε και επιτέλους έφτασε η στιγμή να επιβιβαστούμε.Ο ένας φίλος μου πήγε μόνος για να παρκάρει το αυτοκίνητο και εγώ με τον άλλον ανεβήκαμε απο τις σκάλες.Καθήσαμε στις θέσεις μας και το καράβι ξεκίνησε.Μετά από κανένα 2ωρο σηκώθηκα γιατί πιάστηκα και πήγα να περπατήσω και ταυτόχρονα να εξερευνήσω το καράβι.Βγήκα έξω στο κατάστρωμα και προς μεγάλη μου έκπληξη άντικρυσα την κοπέλα που είδα μερικές ώρες πριν να είναι μόνη της και να κάθεται σε μια καρέκλα.Σκέφτηκα πως ήταν η μεγάλη ευκαιρία να της μιλήσω.Την πλησίασα και κάθησα δίπλα της.Της λέω
"Γεια,(το όνομά μου)...να σε ρωτήσω κάτι?".
Μου λέει "Γεια,Κατερίνα...ναι ρώτα με".
"Πως γίνεται μια τόσο ωραία κοπέλα σαν εσένα να κάθεται μόνη της τέτοια ώρα?Δεν φοβάσαι?"
Αυτή χαμογέλασε και μου απάντησε "Ευχαριστώ για το 'ωραία'...αλλα μην ανησυχείς δεν είμαι και τόσο ήρεμη όσο φαίνομαι.Έχω και την άγρια πλευρά μου..χαχαχα..".
Με το ένα με το άλλο ο πάγος έσπασε.Κ... Læs hele novellen
