Δεν είχε. Ήθελε πολύ να βρεθούμε. Φυσικά με θυμόταν ακόμη. Κι εγώ τη θυμόμουν...
Στις 20:45 ήμουν στο δαίδαλο του μετρό και έψαχνα να βρώ τί αλλαγές θέλω για να βγώ στο Reamour Sebastople. Ποτέ δεν έμαθα το παρισινό μετρό. Η Pενέ είχε - έχει ακόμη- ένα μικρό διαμέρισμα-δωμάτιο εκεί από πίσω, μια τυπική παρισινή τρύπα 2 x 2 με κοινόχρηστο μπάνιο στον όροφο. Έπιασα τη βέργα στο βαγόνι καθώς ο συρμός ξεκίνησε και κάηκα σαν ν' άγγιζα ήδη το κορμί της. Στο 20λεπτο που χρειαζόμουν μπορούσα να γλιστρήσω πίσω 2 χρόνια και κάτι μήνες, στη βραδιά που γνώρισα τη Ρενέ...
Σε ένα πολύ βαρετό meeting στο Παρίσι, ο Πιέρ, ένας πανύψηλος μαύρος Βέλγος δεν μπορούσε να χωνέψει πως η δική μας εταιρεία είχε καλύτερη απορρόφηση από τη δική του σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα συνεργασίας. Δεν μπορώ να πώ πόσο ωφελήθηκα στη ζωή μου που έδειξα στον Πιέρ έναν τρόπο που χρησιμοποιούσε η εταιρεία μου για να κλέβει την κοινότητα χωρίς να μας παίρνουν χαμπάρι. Τότε το έκανα για να πουλήσω μούρη. Σοφή απόφαση. Ενθουσιασμένος (αφού έκανε μισή ώρα να το καταλάβει!), μου υποσχέθηκε να με βγάλει έξω για μια σπέσιαλ βραδιά. Φαντάστηκα τί περίπου εννοούσε, γιατί από το προηγούμενο βράδυ είχε φαγωθεί να πάμε στην Πιγκάλ μετά το φαγητό. Φυσικά, είχα προφασιστεί κούραση και είχα πάει μόνος μου μετά τις 12 για κανά δυό ποτά και χαζοκουβεντούλα με τις πουτανίτσες - ανατολικές κι εκεί οι... Læs hele novellen
