Το δυνατό φως του μεσημεριού είχε γλυκάνει σε ροζ-μοβ αποχρώσεις και μια ζωογόνος αύρα ερχόταν από τη θάλασσα.
Είχε φτάσει οπωσδήποτε η ώρά για το δεύτερο ποτό μου.
Το άγρυπνο μάτι της αθόρυβης και διακριτικής Φιλιππινέζας το είχε ήδη προσέξει.
Αδειασα την τελευταία μου γουλιά κι εκείνη ακούμπησε αμέσως ένα δεύτερο ποτήρι δίπλα μου.
Ακριβώς όπως το ήθελα, με δύο παγάκια... Απομακρύνθηκε αθόρυβα, όπως είχε έρθει.
Παρατήρησα αφηρημένα τα ξυπόλυτα πόδια που πατούσαν γερά σης ζεστές πλάκες, το ελαφρό λίκνισμα των μελαψών χορών.
ΤΙ μου θύμιζε αυτό;
Τη Βασούλα... Η Βασούλα ήταν η διάδοχος της Πίτσας, που μας εγκατέλειψε για να παντρευτεί και να γίνει νοικοκυρά.
Την Βάσω, την έστειλε στην μάνα μου μια θεία της από την Πελοπόννησο.
Όταν ήρθε στο σπίτι μας, ήταν σχεδόν 18 χρονών, στην ηλικία μου δηλαδή, και παρθένα.
Ηταν κοντή και γεμάτη, με σφιχτοδεμένα μπούτια και στρογγυλό σφιχτό στήθος.
Αυτό όμως, που με τρέλλαινε από την πρώτη στιγμή, ήταν το ύφος της.
Ενα ύφος, αλλοπαρμένο, σαν να μην είχε συναίσθηση της δύναμης που απέπνεε το εντελώς θηλυκό της κορμί, ένο ύφος πλήρους αποστασιοποίησης και αθωότητος σ' ένα σώμα που παλλόταν από ερωτισμό.
Εγώ, στα 18 μου, ένας ήδη μικρός διανοούμενος μελλοντικός επιστήμων, αλλά και αγόρι με καταπιεσμένες ορμές και πλήθος ερωτικών φαντασιώσεων, αντικατέστησα στο λεπτό τη Πίτσα με τη Βασούλα στα όνειρα μου.
Με την εξής διαφορά: η Πίτσα ήταν μεγαλύτερη, γνώστης της ηδονής και της ερωτικής πράξης και είχε παίξει το ρόλο της οδηγήτριας και της δασκάλας στην μύηση μου στο ερωτικό παιχνίδι.
Ενώ εδώ, βρισκόμουν, άθελα μου μπροστά σ' έναν αντίθετο ρόλο, του διακορευτή.
Επρεπε οπωσδήποτε να ξυπνήσω τον αποχαυνωμένο ερωτικό κόσμο της Βασούλας και το γεγονός πως με αποκαλούσε <<κύριο>> επειδή την περνούσα μερικούς μήνες μου έδινε κουράγιο.
Οι <<εκστρατείες>> μου διαδραματίζονταν μόνο τα απογεύματα, που έλειπα... Læs hele novellen
