Πρέπει να ήταν γύρω στα δύο μέτρα ψηλός, ενώ το τεράστιο στέρνο του έμοιαζε γρανιτένιο τοίχος. Τα δε χοντρά γεμάτα μυς χέρια του μάλλον με κουπιά βάρκας.
Επειδή όμως έχω μεγάλη αδυναμία στο μαύρο χρώμα και φυσικά στα μαύρα καυλιά, ένοιωσα την ανάγκη να τον πλησιάσω. Έτσι έκανα τα ψώνια μου, άφησα τις σακούλες στο αυτοκίνητο και μετά επέστρεψε για να πάω στον πάγκο του μαύρου.
Έκανα ότι και καλά ενδιαφερόμουν για την πραμάτεια του. Βέβαια ενδιαφερόμουν για κάτι, αλλά όχι για τα πράγματα που πουλούσε, εγώ ενδιαφερόμουν μόνο για το πράγμα που έκρυβε ανάμεσα στα σκέλια του.
Επί δέκα ολόκληρα λεπτά έψαχνα, αλλά κάτι που να μπορέσω να του πιάσω κουβέντα δεν μου έρχονταν στο μυαλό. Και ξαφνικά άρπαξα την ευκαιρία. Όπως ήμουν στο πλαϊνό μέρος του πάγκου είδα κάτω στα πόδια του μαύρου κάτι κουτιά που θα μου έδιναν την ευκαιρία να του πιάσω κουβέντα. Πίσω από τον πάγκο αλλά όχι σε εμφανές σημείο και κοντά στα μακριά πόδια του γίγαντα μαύρου υπήρχαν κάτι κουτιά που απ΄ έξω έδειχναν ότι περιείχαν κάτι πλαστικούς πούτσους, σε διάφορά χρώματα και μεγέθη.
Πήγα πίσω από τον πάγκο κοντά στον θηριώδη μαύρο. Τον πλησίασα όσο πιο κοντά μπορούσα και ύστερα τον κοίταξα από κάτω προς τα πάνω και του είπα.
«Πόσο τα έχεις αυτά;», ενώ του έδειχνα τα κουτιά με τους μαύρους πλαστικούς πούτσους.
Μου χαμογέλασε, δείχνοντας δύο σειρές από μεγάλα κατάλευκα δόντια, ύστερα μου είπε σε κάπως σπαστά ελληνικά: «Για τη γυναίκα σου;», άρπαξα την ευκαιρία απ... Læs hele novellen
