Του έλεγα μάλιστα ότι έβαλα την ιστορία με την Καιτη - wannabe - Ιακωβιδου στον Ευταξία και του έφυγε το νεφρό από το γέλιο!! Τέλος πάντων. Με τον Αντώνη, (ο συνάδελφος) ήμασταν μαζί στην λίμνη του Πλαστήρα πριν δυο χρόνια για τριήμερο. Πως έτυχε θα μου πείτε με το δίκιο σας.. δυο άντρες εκεί για τριήμερο! Όλα έχουν απάντηση.
Συζητούσαμε όντας τετράδα, εγώ αυτός και δυο κομπλεξικές ανορεξικες γκόμενες που είχαμε τότε, για το που να πάμε εκτός Αθηνών μια εκδρομή για χαλάρωμα! Στο τραπέζι έπεσε η περίπτωση Ύδρας-Σπέτσες κλπ, όπως και η Μονεμβασιά. Όταν το άκουσε η δικιά μου η Χάιδω (έκφραση και ουχί όνομα της) είπε: «σιγά να μην πάμε και στη λίμνη Πλαστήρα». Το πονηρό αρσενικό όμως το συγκράτησε αυτό και το χρησιμοποίησε μετά από καιρό. Όλως τυχαίως την Τετάρτη και δυο μέρες πριν φύγουμε τριήμερο (για Αράχωβα τελικώς) με τις ψόφιες, εγώ το ακυρώνω προφασιζοντας δουλειά. Ο Αντώνης το επιβεβαιώνει ως άμεσος συνεργάτης μου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. μετά από δυο εβδομάδες -περίπου- στήνουμε την δουλειά με τον Αντουαν, και λέμε ότι έκατσε μια καλή δουλειά στην Καρδίτσα και πρέπει να πάμε να την δούμε. Λέμε λοιπόν στα κορίτσια ότι είναι ευκαιρία, μια που χάλασε πριν λίγο καιρό η φάση για Αραχωβα, να έρθουν μαζί και να μείνουμε στο Νεοχωρι στην λιμνηηηη. Φυσικά τα μπλιαχ έδιναν κι έπαιρναν και εμείς μόλις είχαμε σηκώσει το Champions league.
Ενικηκαμεν!! Φεύγω λοιπόν με τον Αντουαν, κλείνουμε ένα τετράκλινο και αφού φτιάξαμε μια Φανουρόπιτα προσευχηθήκαμε και στον καλό άγιο, να μας βρει την ηρεμία και τον ερωτισμό που είχαμε χάσει στην Αθήνα. (εξ' ου και η τετράκλινη σουίτα) Η πρώτη νύχτα με βρίσκει να παίζω με την απέναντι στο εστιατόριο του Ξενοδοχείου. Γκόμενα ενός τυρεμπορα η κακομοίρα. μαύρο χαλί.
Ακούγαμε τον αρχιτσελιγκα να γελάει δυνατά με σχόλια του τύπου: Πουοσο την παιρν' τ ρε τη στριφτη την πίτα και μου τν' ε χρεωσατ' 4 ιβρω;; για μαλακ'ς ψαχ... Læs hele novellen
