Ήταν Φθινόπωρο και είχα την γιορτή μου. Δεν είχα κανονίσει τίποτα ιδιαίτερο αλλά λόγω της ημέρας σκέφτηκα ότι θα ήταν καλά να έφτιαχνα το σπίτι και να έπαιρνα τα απαραίτητα για το κέρασμα όσων ερχόταν να ευχηθούν.
Όντας στο γραφείο μου το απόγευμα εντελώς τυχαία πέρασε η κόρη μιας παλιάς
υπαλλήλου μας να χαιρετήσει την γραμματέα της εταιρείας που είχε να την δεί χρόνια. Θα έφευγε να σπουδάσει σε μια επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας σε ένα μήνα. Είχα να την δώ από παιδί και μπορώ να πώ ότι ξαφνιάστηκα! Είχε γίνει γυναίκα διατηρώντας όμως την παιδική φρεσκάδα της λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Ήταν ακόμη 18 και κάτι. Εγώ 24 (πέρυσι) και δεν φαντάστηκα ότι θα υπήρχε περίπτωση να γίνει κάτι, ούτε καν ότι θα την ξανάβλεπα.
Καθώς εργαζόμουν στο γραφείο έρχετε και με ρωτάει πως θα το γιορτάσω το βράδυ. Και της απάντησα ότι δεν έχω κανονίσει τίποτα αλλά σίγουρα θα περάσει κόσμος το βράδυ απ� το σπίτι και βαριέμαι στη σκέψη των ετοιμασιών, και από ευγένεια της είπα πως αν θέλει και δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνει μπορεί να περάσει.
Κατά τις 8 πήγα στο σπίτι και κάλεσα και 3 φίλες μου να έρθουν να με βοηθήσουν με το ψήσιμο και το στόλισμα του σπιτιού, και ενώ όλα κυλούσαν ήρεμα, χτυπάει το κινητό μου. Ήταν η Ειρήνη!!!! Μου είπε ότι εντελώς τυχαία ήταν κοντά στο σπίτι μου και αν ήθελα βοήθεια με τις ετοιμασίες, πολύ ευχαρίστως θα με βοηθούσε. Φυσικά δεν αρνήθηκα!
Όταν μπήκε οι άλλες φίλες μου άρχισαν να κουτσομπολεύουν μεταξύ τους μια και καμιά τους δεν την ήξερε. Αυτή πρόθυμη βοήθησε στα πάντα και ήταν φιλική με τις άλλες σαν να μην τρέχει τίποτα.....
Για να μην σας κουράζω άλλο, ήρθαν οι καλεσμένοι, περάσαμε πολύ όμορφα, και όταν ήταν πλέον αργά συνειδητοποίησα ότι ενώ δεν κολλούσε σαν παρέα με τους τελευταίους καλεσμένους αυτή περίμενε, μέχρι να φύγει και ο τελευταίος.
Είχαμε ανάψει το τζάκι και σε συνδυασμό με τον χαμηλό φωτισμό και την μου... Læs hele novellen
