Πριν 2 χρόνια παντρεύτηκε ένα θηλαστικό που ζει στο δάσος, τρώει θάμνους, και τα Χριστούγεννα σέρνει κάτι έλκηθρα. . (!) Η Μαρία λοιπόν έχει πάντα ένα μπλαζέ ύφος, αυτό της σπουδαίας και περιζήτητης (sic!) γκόμενας. Δεκτό. έχει όμως ένα κακό. Πίνει αρκετά. Και όταν πίνει μιλάει. Και όταν μιλάει είναι σαν να σου δίνει το κλειδί της κυλόττας της.
Προσωπικά θεωρώ ότι τα πραγματικά αρσενικά δεν γαμάνε μεθυσμένες. Και αυτή το πιστεύει αυτό. Το κλειδάκι σου το δίνει για να προσπαθήσεις να ανοίξεις από αύριο, γιατί τώρα παραήπιε. Σαν να σου λέει «Δώσε μου ένα λόγο για να μην ξυδιαστω αύριο». Την προηγούμενη Δευτέραείχε γενέθλια το Μαράκι. Σκάω λοιπόν στο bar ψιλοπεριλυπος εγώ, (είμαι και βαζέλας γαρ) και βλέπω ένα τραπέζι από εδώ μέχρι την Ελευσίνα. Δεν το ξερα για τα περί γενεθλίων (και που να το ξέρω φυσικά). Η Μαρία, το θηλαστικό της, και φιλικά ζευγάρια τους.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα πολύ να τη γαμήσω. Να την «γαμήσω» όμως. ήθελα ρε παιδί μου να την δω να γίνεται το πουτανακι μου. Να δω από μια άλλη οπτική γωνία την super Μαρία - καυλιάρα γιατρο που μας κοιτά από ψηλά.
Το πρώτο θετικό σημάδι μου: Η Μαρία βαριόταν αφάνταστα (ότι πιο βολικό). ρωτάω τον barman περί τινός πρόκειται, μου λέει ότι έχει γενέθλια κλπ κλπ. Με βλέπει η Μαρία ότι τον ρωτάω κάτι. τώρα ξέρει ότι έμαθα για τα γενέθλια της -σκέφτηκα-. Αδιαφορώ όμως παγερά, και κάθομαι στο bar. Φτάνει ένα Tanqueray σκέτο, κέρασμα από Μαρία's table.
Γεια μας! εγώ με ελαφρύ χαμόγελο χωρίς χρόνια πολλά! Πως αλλιώς θα την σήκωνα από το τραπέζι της; Της έδωσα την αφορμή, να σηκωθεί και να μου κάνει το παραπονακι της -αυτό το «και καλά» παράπονο τέλος πάντων». Ό... Læs hele novellen
