Ο Βασίλης ετών 38 ήταν από αυτό που εσείς στην Ελλάδα λέτε < νοικοκύρης με τα όλα του >, είχε αρκετά χωράφια , φορτηγό μεγάλο αλλά και ζώα.
Ήταν παντρεμένος με την κυρία Γιάννα , ετών 30 και είχε δύο μικρά παιδάκια.
Την ημέρα εκείνη ο Βασίλης έπρεπε να φύγει για Αθήνα με το φορτηγό με φώναξε και μου είπε ότι θα έφευγε αλλά έπρεπε εγώ να τσουβαλιάσω (να βάλω μέσα σε τσουβάλια) , το σιτάρι που ήταν στην αποθήκη.
-αφεντικό το σιτάρι είναι πολύ , δεν μπορώ να το κάνω μόνος, χρειάζομαι και δεύτερο άτομο να κρατάει ανοικτό το τσουβάλι, του είπα.
-και η Γιάννα γιατί είναι εδώ, και φώναξε Γιάννααααα!!!!!!!
αφού μας έδωσε εντολές ανέβηκε στο φορτηγό και ξεκίνησε για Αθήνα.
Η Γιάννα πήγε τα παιδιά στην μάνα της που έμεινε στο χωριό και επέστρεψε για δουλειά.
Κάπου εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να αναφέρω τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε, καταρχήν η Αλβανοί εκείνοι την περίοδο ήταν κυνηγημένοι από τις αστυνομικές αρχές, εγώ βέβαια ήμουν προνομιούχος χάριν των καλών σχέσεων του αφεντικού με την αστυνομία. Οι περισσότεροι ήμασταν ντυμένοι με παλιά ρούχα που μας παραχωρούσατε εσείς οι Έλληνες, και από σεχ δεν μας έρχονταν καν στο μυαλό, το μόνο που μας ένοιαζε να επιβιώσουμε.
Συνεχίζω, εκείνη την ημέρα δουλέψαμε σκληρά, όταν έφθασε το μεσημέρι η Γιάννα ανέβηκε και ετοίμασε κάτι για φαγητό και ύστερα με φώναξε να ανέβω στο διώροφο σπιτικό της.
Είχε κάνει μπάνιο και φόραγε σέξι ρούχα , αλλά όπως σας είπα το μυαλό μου δεν πήγαινε εκεί με τίποτα. Πριν καθίσουμε μου είπε να πάω να κάνω μπάνιο, εγώ αρνήθηκα γιατί δεν είχα άλλα ρούχα, αλλά με το ζόρι με έβαλε στο μπάνιο και μου έφερε ρούχα του Βασίλη.
Στην συνέχεια καθίσαμε για φαγητό, χωρίς πολλά πολλά φάγαμε , σηκώθηκε έπλυνε τα πιάτα και εξαφανίστηκε μέσα στο σπίτι.
Ύστερα από λίγη ώρα άκουσα να με φωνάζει.
-τεφίκ έλα λίγο που σε θέλω.
Και πάλι , εγώ δε... Læs hele novellen
