Μια μέρα πριν από 1 χρόνο σε μια κοινωνική επίσκεψη χαιρετηθήκαμε και φιληθήκαμε σταυρωτά όπως συνηθίζουμε, κατά τύχη τα χείλη μας κόλλησαν σαν ένα γρήγορο φευγαλέο φιλί, από εκείνη την μέρα όποτε συναντιόμασταν τα χείλι μας κόλλαγαν κάθε φορά και ποιο πολύ.
Είχαμε φτάσει στο σημείο να φιλιόμαστε με γλώσσα (όποτε αυτό ήταν δυνατόν και δεν μας έβλεπε κανείς ) άρχισε να με παίρνει τηλέφωνο στην δουλειά και μιλάγαμε με τις ώρες και πάντα το θέμα μας ήταν το πώς θα γίνει να βρεθούμε να τα πούμε καλύτερα.
Πάντα έβρισκα μια δικαιολογία για να πηγαίνουμε σπίτι τους επίσκεψη , και πάντα τα χείλι μας κόλλαγαν περισσότερο.
Ένα τρελό παιχνίδι είχε αρχίσει και δεν ήξερα που θα μας έβγαζε .
Ήξερα ότι αυτό που γινόταν δεν ήταν καθόλου σωστό αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω, όσο και αν το ήθελα .
Στο μυαλό μου στριφογύριζε κάθε σενάριο δικαιολογίας ώστε να βρεθούμε κάποια στιγμή μόνοι .
Η ευκαιρία ήλθε από μόνη της όταν κάποια μέρα αφήνοντας τα παιδιά της στην μάνα της (που έμενε πολύ κοντά σε μας) πέρασε και από το σπίτι μας για επίσκεψη και έμεινε ως αργά, κάποια στιγμή που ήθελε να φύγει προσφέρθηκα να την πάμε εμείς με το αυτοκίνητο, η γυναίκα μου είπε να την πάω μόνος μου και το είδα σαν την μεγαλύτερη ευκαιρία που ίσως μας δινόταν ποτέ .
Έμενε στο κέντρο της πόλης περίπου 10 χιλ. Σε κάποιο μέρος που ήταν ιδιαίτερα σκοτεινό σταμάτησα το αυτοκίνητο και την ρώτησα τι γίνετε με εμάς και που το πάμε, δεν πήρα ποτέ απάντηση γιατί γύρισε και κόλλησε τα χείλι της στα δικά μου βάζοντας την γλώσσα της σχεδόν μέχρι τον φάρυγγα μου .
Αρχίσαμε να χαϊδεύουμε ο ένας τον άλλον και οι ανάσες μας ανέβαζαν τρελές στροφές , της σήκωσα την μπλούζα και άρχισα να δαγκώνω τις ρώγες της πάνω από το σουτιέν, την άκουσα να ουρλιάζει από καύλα , άνοιξα το κούμπωμα του σουτιέν και δυο υπέροχα στηθάκια ... Læs hele novellen
