Ήταν η πρώτη φορά που χωρίζανε στα τρία χρόνια της σχέσης τους, αλλά ήταν πολύ σκληρό να την αφήσει να περάσει το τετραήμερο στην Αθήνα μόνο και μόνο επειδή αυτός είχε κλείσει δουλειές και meeting και Σάββατο και Κυριακή.
Άλλωστε πώς μπορούσε να της χαλάσει χατίρι. Δεν του το είπε ξεκάθαρα ,αλλά το διάβασε ολοκάθαρα στα μάτια της τη λαχτάρα όταν τον ρώτησε δειλά
-Η Μαρία θα πάει για τετραήμερο στη Μύκονο, μήπως θα μπορούσες να αναβάλλεις τα ραντεβού σου να πηγαίναμε κι εμείς?
Σιγά μην ανέβαλε τα ραντεβού του. Που δηλαδή κι αυτό να γινόταν ,δεν είχε καμιά όρεξη να περάσει το τετραήμερο με την ξενέρωτη Μαρία και ποιος άλλος ξέρει ποιους.
Αλλά η Λίζα ήταν άλλο πράγμα. Δεν είχε ποτέ του συναντήσει τέτοιο κορίτσι .Μάλιστα είχε πιστέψει ότι δεν υπάρχουν τέτοια πλάσματα παρά μόνο στη σφαίρα της φαντασίας και στον κόσμο των ονείρων.
Γλυκιά, τρυφερή, μετρημένη…ένα σεμνό και σοβαρό κορίτσι στη σύγχρονη Αθήνα, ...απίστευτο!
Εντάξει τον ενοχλούσε λιγάκι το γεγονός ότι ήταν ίσως υπερβολικά σεμνή για τα σημερινά δεδομένα. Έρωτα κάνανε κάθε Σάββατο απόγευμα μετά τη δουλειά. Εντάξει ,ίσως τις έλλειπε το πάθος, ίσως θα την ήθελε πιο άνετη ,να μην ζητά να κάνουν πάντα έρωτα με κλειστό το φως και πάντα ιεραποστολικά. Όμως ήταν γλυκιά και τρυφερή και τόσο ρομαντική και αιθέρια που δεν τον ένοιαζε. Πάντα καθαρή, με τα ακριβά δαντελλένια της εσωρουχάκια ,με δέρμα να μοσχοβολά φρεσκοκομμένη βιολέτα δεχόταν –λιγάκι συγκαταβατικά ίσως- τον πόθο του με μια ρομαντική για τις μέρες μας σεμνότητα και αθωότητα που τον έκανε να νοιώθει ενοχές.
Ίσως του λείπανε εκείνα τα απίστευτα τσιμπούκια και οι ισπανικές που του χτύπαγε εκείνο το ξέκωλο η Μαριάννα που τα είχε πριν 3 χρόνια…αλλά απόδιωχνε τις «κακές» σκέψεις με βγδελυμία. Του είχε ψήσει το ψάρι στα χείλη η καριόλα 5 χρόνια. Πέντα ολόκληρα χρόνια ρόμπα και ρεζίλης να τρέχει από πίσω της σαν σκ... Læs hele novellen
