Ήταν μια ιδανική μέρα, το χα σκεφτεί πολύ καλά, είχαν περάσει ήδη 2 μήνες, δεν άντεχα άλλο μακριά του . Όλα φάνταζαν τόσο δύσκολα, δεν υπήρχαν ανοιχτοί δρόμοι για μας, τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά,
Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, δεν σκεφτόμουν το μετά το γιατί, ήξερα . Σκεφτόμουν μόνο ότι θα του έδινα εκείνα τα 5 λεπτά που ζητούσε, ότι θα του έδινα εμένα . μετά βίας κατάφερα να ξεφύγω από τον κλοιό της ζωής μου . Ήμουν στο λεωφορείο, , , κοιτούσα έξω απ το παράθυρο, , τι έκανα που πήγαινα? Πόσο λάθος ήταν όλο αυτό? Όλα τα ήξερα, , αλλά αυτή η συνεχής του ερώτηση για το πότε θα με δει αυτή η επιθυμία μου για το πότε θα τον δω έκανε το μυαλό μου να σκέφτεται μόνο εσένα . Δεν ήξερα καν αν θα τον βρω . . παράτολμα όλα . . σαν όλο αυτό που αναπτύχθηκε μεταξύ μας . . παράτολμο και παράλογο .
Έβγαλα το κινητό απ την τσάντα και του έστειλα ένα μήνυμα
<ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΩΡΟ ΜΟΥ? >
Δεν πήρα απάντηση . . εξάλλου δεν είχε σήμα
Λίγες ώρες με χώριζαν από κοντά του, πέρναγαν τα δευτερόλεπτα τόσο αργά, το walkman μου έπαιζε διαρκώς το τραγούδι που <έπαιζε> στο μυαλό μου το τελευταίο διάστημα . . EL CORAZON . . ,
Χανόμουν στη μουσική κι είχα ξεχάσει το κινητό μου που χτυπούσε μέσα στην τσάντα . .
<Δουλεύω μωρό μου, δουλεύω και σε σκέφτομαι> Έλεγε το sms που αποθηκεύτηκε στο κινητό μου .
Έφτασα αργά το απόγευμα . .
Ηταν ένα ιδανικό απόγευμα, έβρεχε αλλά δεν έκανε κρύο, πόσες φορές δεν μας είχα ονειρευτεί στη βροχή . . Φορούσα ένα μαύρο κολάν, ψηλοτάκουνες ψηλές μπότες, ένα μπλουζάκι που θα του έδινε πλήρη οπτική άποψη για την έλλειψη βαρύτητας, που κάθε φορά έλεγε πειράζοντας με κι ένα κοντά δερμάτινο μπουφανακι . . Ευτυχώς που είχα πάρει μπουφάν αλλά αν και <ήξερα> πως θα βρέχει δεν είχα φροντίσει να πάρω ομπρέλα . Περπατούσα στη βροχή, δεν θα ταν δύσκολο να τον βρω . . σταμάτησα απέναντι από τη δο... Læs hele novellen
