Πριν ένα μήνα -περίπου- πήγα στα μέρη που κατάγομαι για να δω μια δουλειά. Ταξιδάκι το οποίο προγραμμάτιζα για καιρό, αφού θα μου επέτρεπε μετά τις επαγγελματικές υποχρεώσεις του ταξιδιού, να αράξω και κανα-δυο μέρες στο χωριό. Σπανίως η δουλειά μου μου επιτρέπει τέτοιες απολαύσεις, και όπως γίνεται κατανοητό πήγα με φοβερή ψυχολογία.
Τελειώνοντας τις δουλειές μου λοιπόν στην πρωτεύουσα του Νομού, ξεκίνησα για το χωριό (περίπου 30χλμ πιο μακριά). Όπως οι περισσότεροι, έτσι κι εγώ, στο χωριό έχω σοι που μένει μόνιμα εκεί
Και όπως ήταν φυσικό με υποδέχτηκε μετά Βαΐων και κλάδων.
Εγώ να σας πω την αλήθεια, άραγμα και ξεκούραση ήθελα, αλλά τελικώς τα πράγματα ήρθαν τούμπα. «Ααα το μεσημέρι θα έρθεις στο σπίτι μας να φας», «Όχι, όχι από το δικό μας θα περάσεις.. Θα σου σφάξουμε κόκορα!!». Από το ένα αυτί έμπαιναν και από το άλλο έβγαιναν αυτά βέβαια, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς γιατί οι ισορροπίες στο χωριό είναι λεπτές, και πρέπει να παίζεις το παιχνίδι με τους δικούς τους κανόνες ως γνωστόν.
Ο τρόπος που με αντιμετώπισαν, ήταν λιγάκι αναμενόμενος. Ο επιχειρηματίας από την Αθήνα, με ακριβό κοστούμι και αμάξι, ο ωραίος τριαντάρης.. που.. (τι άλλο θα του πασάρουμε την κόρη μας!) Να μην μακρηγορώ όμως.
Το μεσημέρι πήγα στο σπίτι μιας Θειας μου (όπου και θα έμενα) για να αφήσω τα πράγματα μου, να κάνω ένα μπανάκι και να ξεκουραστώ λίγο. Που να ξερα τι με περίμενε όμως..
Μπαίνω στο σπίτι με χαιρετούν Θειος και Θεια όλο χαρά, και αφού καθόμαστε στο σαλόνι να πιούμε ένα καφεδάκι για να τους πω τα νέα από την Αθήνα, τις δουλειές κλπ ακούω βήματα από το χωλ.
Γυρνάω.. Και τι βλέπω; Την κόρη τους (και δεύτερη μου ξαδέλφη) την οποία τελευταία φορά είχα ξαναδεί όταν ήταν 7 ετών. Τώρα ήταν 19 και μέσα στην καύλα. Γύρω στο 1.75 με τρελό βυζί, μεσουλα δακτυλίδι και ένα μικρό αλλά πολύ τουρλωτό κωλαρακι. Ανέμελο, αθώο, και αγνό ( Έτσι έδειχνε τουλάχιστον) πιπινακι π... Læs hele novellen
