Μια τέτοια ημέρα, η ομάδα μου επιφορτισμένη με την αξιολόγηση των προσφορών και έπειτα από εντολή της διοίκησης είχαμε καλέσει τους διαγωνιζόμενους να έρθουν για παρουσίαση της λύσης τους. Μετά από μια σειρά παρουσιάσεων, το κεφάλι μας είχε γίνει καζάνι στην κυριολεξία. Είχε μείνει μια εταιρεία. Ζήτησα από τους υπόλοιπους της ομάδας να με αφήσουν να πάω τουαλέτα για να φρεσκαριστώ, κάτι που δεν μου αρνήθηκαν γιατί γενικά είμαι πολύ καλή με όλους.
Για κακή μου τύχη, η τουαλέτα στον όροφο της παρουσίασης είχε πρόβλημα και αναγκάστηκα να κατέβω ένα επίπεδο πιο κάτω, στο σχεδιαστικό. Ήμουν τελείως αφηρημένη και περπατούσα μηχανικά. Οι τουαλέτες ήταν σε κάθε όροφο μια ξεχωριστή πόρτα που σε οδηγούσε σε ένα διάδρομο, περπατούσες και συναντούσες δύο χωρίσματα, γυναικών και ανδρών. Η ώρα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον 10.30 το βράδυ και στο σχεδιαστικό δεν υπήρχε ψυχή. Αφηρημένη πηγαίνοντας προς τα μέσα άκουσα περίεργους ήχους, σαν αγκομαχητά και ασυνάρτητες λέξεις. Κοντοστάθηκα και μπήκα στον πειρασμό να στήσω αυτί. Ο ήχος ήταν αργόσυρτος, και οι φωνές σιγανές αλλά παθιασμένες. Κάποιοι κάτι έκαναν...Σκέφτηκα.
Περπατώντας στις μύτες για να μη διακόψω τα βογκητά, διέκρινα τον ήχο στο γυναικείο μέρος και άνοιξα με υπερβολική προσοχή την πόρτα, αφού πρώτα βεβαιώθηκα ότι δεν ηταν ακριβώς από πίσω της όποιοι έκαναν αυτό το θόρυβο. Ο ήχος ήταν ξεκάθαρος και ερχόταν από την ακριανή τουαλέτα. Ήταν ένας ήχος από ρούχα και σώματα που ερχόταν σε επαφή, λέξεις πνιχτές, μια γυναίκα ερεθισμένη στο έπακρο δάγκωνε κάτι και μια αντρ... Læs hele novellen
