Η μέρα κύλησε με τη συνηθισμένη ρουτίνα ώσπου στις πέντε και είκοσι με πήρε τηλέφωνο ο κος Μίλτος, έτσι ήθελε να τον φωνάζουμε, ο διευθυντής που ήτα ένας πολύ εμφανίσιμος σαραντάρης. Ήμασταν μάλλον μόνοι μας στο κτίριο αφού και η ιδιαιτέρα του είχε φύγει. Κατευθύνθηκα προς το γραφείο του χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα. Μαζί του ήταν κι ο οικονομικός διευθυντής της εταιρίας, ο Ρένος. Του εξήγησα ότι ήταν προσωπικό αυτό που ήθελα να του πω. Με διαβεβαίωσε να μην ανησυχώ και πως ότι πούμε θα μείνει μεταξύ των τριών μας. Τους εξήγησα ότι έμαθα τις φήμες ότι θα γίνουν κάποιες απολύσεις και ότι είμαι διατεθειμένη να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά για να μην χάσω τη θέση μου.
-«Θα κάνω τα πάντα για την εταιρία, κύριε Μίλτο», τους είπα με την φωνή μου γεμάτη αποφασιστικότητα.
-«Λέλα η αλήθεια είναι ότι είσαι μια από τις υποψήφιες για να χάσουν την θέση τους», είπε ο Ρένος.
-«Σας παρακαλώ, θα κάνω ότι χρειαστεί για το καλό της εταιρίας», τους είπα σχεδόν με τρεμάμενη φωνή.
-«Αυτό θα το δούμε αμέσως!», είπε ο Μίλτος... Læs hele novellen
